Enrique Campo Sobrino
Enrique Campo Sobrino, nado en Pontevedra o 21 de setembro
de 1890 e morto, na mesma cidade, o 2 de xuño de 1911, foi un pintor e
debuxante que destacou polos seus traballos para a Sociedade Arqueolóxica de
Pontevedra.
Sendo aínda un rapaz entrou xa en relación con Casto
Sampedro, que en 1894 fundara a Sociedade Arqueolóxica de Pontevedra. Casto
Sampedro apreciou axiña a calidade dos debuxos de Enrique e a súa capacidade de
traballo e de observación, ata o punto de nomealo socio de mérito da Sociedade
o 28 de decembro de 1906, con só 16 anos. Desde ese momento converteuse en
debuxante oficial e colaborador habitual da mesma.
Enrique Campo debuxou centos de edificios, monumentos,
petróglifos, escudos e distintas pezas de arte, ó longo das continuas viaxes
que realizou por terras de Pontevedra, só ou acompañando os membros da
Sociedade. Especialmente produtiva foi a viaxe que realizou desde maio a outono
de 1909, xunto o gravador compostelán Enrique Mayer, co propósito de recoller
material para a Exposición Rexional Galega que López Ferreiro, entre outros,
organizou en Santiago a finais dese mesmo ano, e na que Enrique Campo foi
designado delegado da sección arqueolóxica. Durante o percorrido escribiu un
Diario no que detallaba os itinerarios seguidos: o Morrazo, Vigo, Tui, Baiona,
Gondomar, O Porriño, Ponteareas, Salvaterra, Ribadavia, Melón, O Carballiño e
Cea, para regresar por terras do Deza e o Ulla ata rematar en Santiago. No
diario engadiu comentarios artísticos, topográficos e etnográficos, que
publicou Xosé Filgueira en 1944.
Rematada esta xeira e a montaxe da Exposición, en outubro de
1909 marchou a Madrid para cursar estudos artísticos cunha bolsa concedida pola
Deputación de Pontevedra, que simultaneaba cun traballo de administrativo na
Compañía de Tabacos. Como mantén o seu interese pola arqueoloxía, decide
organizar pequenas viaxes polas proximidades de Madrid e na primeira que fai
descobre, o 8 de decembro, unha ara romana nas proximidades da Ponte dos
Franceses, a primeira ara romana que se atopaba en Madrid e que hoxe se
conserva no Museo Arqueolóxico Nacional. O achado serviulle para ser nomeado
membro correspondente da Real Academia de Historia en 1910.
Meses despois cae enfermo e non consegue recuperarse. Ante a
inminencia da súa morte trasládano a Pontevedra, onde morre o 2 de xuño de
1911, sen cumprir aínda os 21 anos.
Comentarios
Publicar un comentario